Japonica Creativa

Miya

No tak, w końcu musiało do tego dojść. Ślepa fascynacja japońskimi/ chińskimi bajeczkami (wtedy jeszcze tego się nie wiedziało) czytanymi 'na odwrót, od tyłu' z wypiekami na twarzy i błyszczącymi oczyma, w wieku lat czternastu. Gonitwa po empiku, buszowanie po allegro w poszukiwaniu coraz to nowych tomików mangowych historyjek. Rok później coraz odważniejsze sięganie po dzieła japońskiej literatury. Szesnaste urodziny stały się dniem symbolicznym, zamieniającym uczucie beznadziejnej admiracji Murakamiego w najprawdziwszą, najgłębszą miłość. Stan aktualny: półki zawalone mangami, ściany obklejone pseudo-japońskimi wachlarzami przywiezionymi z Hiszpanii (xD), spanie na futonie, stosy japońskich i koreańskich dram zapychający każdy wolny kącik pokoju (o co biednawo ostatnimi czasy), dysk G zapchany j-rockową muzyką lub tą mniej-niż-bardziej(udaną) Miyavca (zawsze miałam do niego słabość), fioletowe ściany obklejone żółtymi karteczkami samoprzylepnymi ze słówkami japońskimi..
Czy u każdego zaczyna się TO podobnie? ^.^'

I już druga klasa liceum, czas pomyśleć o maturze, studiach. Gdy moja mama słyszy słowo 'Azja" a już nie daj Boże "Japonia" dostaje nagłych spazmów płaczu połączonych z groźbami wymierzanymi wprost w bezradną córkę pierworodną. Bo przecież miała być prawnikiem! Ona już wszystkim koleżankom porozpowiadała, a tu TA z jakimiś chińskimi (!) bzdurami wyskakuje...
Tata milczy, lecz ona wie, że to nie tego spodziewał się po swojej ukochanej córusi. A co na to Bidna-Ona? Czy to jej wina, że wpadła?
To przecież jej życie, więc sama powinna decydować!
[oburzenie] !!
[cisza] ...
[upewnienie] Taak..?
[cisza] ...
[TE WĄTPLIWOŚCI] x.X

Część właściwa postu po przydługawym wstępie:
Buszuję po Waszym forum (które jest kopalnią ciekawych informacji) dowiedziałam się okropnie dużo i zarazem przerażająco mało. No niby że tam się musisz interesować. I czytać. I interesować. I jeszcze znać historię. I nie zapomnijmy o zainteresowaniu. A i jeszcze egzamin z polskiego. I twój zapał. I o geografii wypadałoby co nieco wiedzieć. I ZAINTERESOWANIE..!
A coś poza tym? Jakieś konkrety?
Czy ktoś z Was szanowni koledzy i koleżanki, poważani studenci Japonistyki (o której tak bardzo marzę), mógłby mi wyjawić co właściwie zamierza robić po ukończeniu tychże studiów?
Jaki język wybraliście/łyście jako drugi? Czy to prawda, że jak na razie jako dodatkowy jest dostępny niezwykle fascynuuujący język tamilski, a o moim koreańskim ani widu ani słychu? x.X
Jak wyglądają zajęcia? Profesorzy? Klimat uczelni..?
Wiem, że może pytania mogą wydać się łatwe/proste/infantylne/niedorzeczne lecz dla mnie są to sprawy śmiertelnej wagi i naprawdę chciałabym konkretów... Żądna konkretów jestem-wprost... xP

I teraz pytanie nieco odbiegające od tematu: Czy myślicie (jako że niewątpliwie przewyższacie mnie i doświadczeniem i wiedzą) że możliwym byłoby dla mnie studiowanie zarówno japonistyki jak i filologii rosyjskiej?
Proszę wziąć pod uwagę to, że jestem Leniem Umiarkowanym lecz Nieprzeciętnym Uparciuchem zdeterminowanym do osiągnięcia swojego celu. A, i że nie potrafię uczyć się po nocach (ilekroć dotknę historii, nieważne czy siódma czy jedenasta, momentalnie zasypiam) xD

Z góry dziękuję za odpowiedzi (a mam nadzieję że takowe będą)

Szaman

Ciągnąć dwie filologie jest w moim wyobrażeniu rzeczą bardzo trudną do wykonania, jeżeli nie niemożliwą. Bo załóżmy, że plany będą Ci się kolidować i to w tak złośliwy sposób, że albo pójdziesz na zajęcia z praktycznej nauki jap. albo na praktyczną naukę ros. Co byś wybrała? A o opuszczaniu tego typu zajęć zapomnij, bo kończy się to baaaardzo źle. Sam jestem przykładem. Studiując drugi kierunek czasem muszę niestety opuścić praktyczną, co kończy się zawałem pracy, gdy już mogę nadrobić cokolwiek i słabymi wynikami testów. Na dodatek filologie to typowa nauka na pamięć. Co nie jest przyjemne tak do końca. A tak oprócz tego to na samej uczelni jest bardzo fajnie, ale przekonasz się o tym dopiero po dostaniu się na swoje wymarzone studia. Chociaż w Twoim przypadku może być oczywiście inaczej, co Ci po moich zapewnieniach, jeżeli okaże się, że np. jesteś osobą aspołeczną itd. Nie ma co się emocjami kierować przy doborze studiów, a pytanie dotyczy właśnie tej sfery.

Natomiast co czeka absolwenta po japonistyce to też nigdy nie wiadomo. Jedni mogą się rozpić i zamieszkać na dworcu, a inni zostać profesorami na wydziale. Zależy dużo od Twojego virtu. Przynajmniej Machiavelli tak twierdził Jezyk

Miya

Machiavelliego do tego nie mieszajmy, niech spoczywa sobie w spokoju razem ze swoim cynizmem, amoralizmem i bezwzględną polityką xD
Wiem, że wszystko zależy ode mnie, więc nie chciałabym żeby moim przeznaczeniem stało się życie upadłej pseudo-studentki Japonistyki, której perspektywy nie sięgają dalej niż poza kolejny karton wina z pobliskiego sklepu.. ^.^'

Chyym... Czy od bycia/nie-bycia osobą aspołeczną aż tak dużo zależy..? Moje studia chyba na tym nie ucierpią, co najwyżej boleśnie odczuje to życie towarzyskie... xP

'Zawał pracy'- nieźle brzmi

Tak czy siak dzięki za odpowiedź i dobre rady, jestem bardzo 'dźwięczna' (z prywatnego słownika mojej młodszej siostrzenicy)

ikari_yui · Dołączył: 13 Mar 2006 Posty: 263 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

RadaZ

ikari_yui · Dołączył: 13 Mar 2006 Posty: 263 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

A ja uważam, że w kwestii tak ważnej jak wybór studiów powinno się posłuchać rodziców. Są starsi i wiedzą więcej o tzw. "życiu" od nastoletniej córki. Co więcej potrafią obiektywnie ocenić sytuację i nie kierują się emocjami czy subiektywnymi zachciankami. Gdy mamy naście lat i jesteśmy zbuntowani, i co więcej wydaje nam się, że to właśnie ten bunt jest oznaką dorosłości, nie potrafimy obiektywnie wysłuchać argumentów rodziców. Potem okazuje się, że jednak mieli rację.

Terrence

RadaZ

ikari_yui · Dołączył: 13 Mar 2006 Posty: 263 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Miya

RadaZ:

midori

RadaZ

ikari_yui · Dołączył: 13 Mar 2006 Posty: 263 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kansuke

Newelska